Internet to świetne miejsce dla ludzi nieśmiałych, bojących się postawić na swoim i mówić o własnym zdaniu, często różniącym się od zdania innych. Dlatego tak wiele tu anonimowych ludzi, którzy chcą w końcu wypowiedzieć swoje opinie, nie będąc narażonymi na dosłowny opór ze strony społeczeństwa - są w końcu nieznani, są nikim, tylko pojedynczymi kropkami w wielkich falach i meandrach internetu.
Ja jednak zawsze rezygnuję z tej formy przekazu. Moim zdaniem o wiele dobitniej można wyrazić swoje zdanie jeśli ma się swoje imię i odbiorca wie, że istniejesz naprawdę - bardzo często, nawet w literaturze, mówi się, że poznanie imienia i realnej tożsamości przybliża nas do nadawcy. Ponadto, świadome przeciwstawienie się masie ludzi, trzymanie swojej opinii kształtuje człowieka, a to jest bardzo istotne.
Nigdy nie zamieniłabym swojego "ja" na jakąś fałszywą tożsamość po to tylko by ukryć się przed ewentualnym złym przyjęciem mnie przez innych. Ja to ja i mam prawo do własnych przemyśleń i nie potrzebuję się z nimi kryć. :)

Internet to świetne miejsce dla ludzi nieśmiałych, bojących się postawić na swoim i mówić o własnym zdaniu, często różniącym się od zdania innych. Dlatego tak wiele tu anonimowych ludzi, którzy chcą w końcu wypowiedzieć swoje opinie, nie będąc narażonymi na dosłowny opór ze strony społeczeństwa - są w końcu nieznani, są nikim, tylko pojedynczymi kropkami w wielkich falach i...

Anonimowość ma swoje plusy jak i zalety, ale czy zmieniając tożsamość nadal mozemy mówić o anonimowości ? Czy zmieniając tożsamość może na chwile stać się kimś innym ? W internecie nikt nie może być anonimowy, nawet jeśli nie jest Kasią, a "księżniczką02" nadal pozostaje się Kasią, tą samą osobą. Ja nigdy nie chciałam być kimś innym, niż jestem. Pisząc wiersze (do szufladki)-jestem sobą, pisząc piosenki na szkolne występy-jestem sobą. Jeśli mam byc rozpoznawalna chciałabym być sławna z imienia i nazwiska. Bycie sobą jest najwazniejsze, w obecnych czasach rowniez oryginalne, bo pod roznymi maskami, pseudonimami czasami stajemy sie kims innym... niż byśmy chcieli. I wtedy możemy posunąć się do rzeczy, o jakich nie przyszłoby nam nawet pomyśleć.

Anonimowość ma swoje plusy jak i zalety, ale czy zmieniając tożsamość nadal mozemy mówić o anonimowości ? Czy zmieniając tożsamość może na chwile stać się kimś innym ? W internecie nikt nie może być anonimowy, nawet jeśli nie jest Kasią, a "księżniczką02" nadal pozostaje się Kasią, tą samą osobą. Ja nigdy nie chciałam być kimś innym, niż jestem. Pisząc wiersze (do...

Dziwna sprawa z tą tożsamością. Chociaż pochodzi od wyrażenia to(ż)-samo, jest czymś innym, niż my-sami. W przeciwieństwie do pokrewnych jej pojęć, takich jak jaźń, świadomość, podmiotowość - tożsamość jest czymś z założenia sztucznym, nieprawdziwym. Jak maska, którą zakładamy, nim staniemy przed ludźmi.

W tej nieprawdziwości tkwi pewien potencjał. Nic nie jest prawdziwe, wszystko jest dozwolone głosi pewne porzekadło, i zasada ta stosuje się również do tożsamości. Jeśli ją stwarzamy, jeśli jest tylko pozą, to nic nie stoi na przeszkodzie, byśmy w tym stwarzaniu widzieli zarówno sztukę, jak i zabawę. Nie chodzi o to, by na siłę robić z siebie błazna, ale by być twórczym wobec własnego wizerunku.

Tu dochodzimy do istoty pytania. Skoro bowiem tożsamość jest czymś dynamicznym i (mniej lub bardziej świadomie) stwarzanym, dlaczego nie miała by być wymienna? Skoro jest maską, albo jeszcze lepiej: strojem, czemu nie możemy jej zmieniać zależnie od sytuacji, zależnie od roli, w jaką wchodzimy? Ostatecznie nie idziemy na boisko w garniturze.

Dziś, jak chyba jeszcze nigdy w historii, realizujemy się równolegle na wielu płaszczyznach. Możemy się uczyć, pracować, trenować, prowadzić życie towarzyskie, kulturalne i tak dalej. W każdym przypadku wchodzimy w pewną rolę, przyjmujemy pewną tożsamość, zachowujemy się w nieco inny sposób. To, czy oznaczymy tę odmienność przybierając nowe imię, pseudonim jest już mniej ważne.

Dziwna sprawa z tą tożsamością. Chociaż pochodzi od wyrażenia to(ż)-samo, jest czymś innym, niż my-sami. W przeciwieństwie do pokrewnych jej pojęć, takich jak jaźń, świadomość, podmiotowość - tożsamość jest czymś z założenia sztucznym, nieprawdziwym. Jak maska, którą zakładamy, nim staniemy przed ludźmi.

W tej nieprawdziwości tkwi pewien potencjał. Nic nie jest prawdziwe,...

Zawsze chciałam być płatnym mordercą na zlecenie sycylijskiej mafii.

Jakże cudownie byłoby zapewniać wrogowi ostatnie wspomnienie z życia: urocza, szczupła blondyneczka z rewolwerem w dłoni. Dysponować prawem do życia i śmierci. Prawić kazania o niedoskonałości wszechświata i wysyłać w powietrze całusa, a zaraz za nim ołowianą kulkę. Palić cygaro na tle zachodzącego słońca po kolejnym udanym, naznaczonym krwią i strachem dniu.

Kuszące, prawda?

Zawsze chciałam być płatnym mordercą na zlecenie sycylijskiej mafii.

Jakże cudownie byłoby zapewniać wrogowi ostatnie wspomnienie z życia: urocza, szczupła blondyneczka z rewolwerem w dłoni. Dysponować prawem do życia i śmierci. Prawić kazania o niedoskonałości wszechświata i wysyłać w powietrze całusa, a zaraz za nim ołowianą kulkę. Palić cygaro na tle zachodzącego słońca...

Wydaje mi się, że artyści - niekoniecznie pisarze ale również np. muzycy - działają pod różnymi pseudonimami aby przekonać się, czy ich książki sprzedają się ze względu na nazwisko czy ze względu na treść. W normalnym życiu obywatele nie będący artystami/celebrytami zmieniają imię i nazwisko głównie ze względów bezpieczeństwa bądz w celu odseparowania się od swojej rodziny. W internecie zaś ludzie działają pod pseudonimami w postaci nicków aby ludzie mogli ich szybciej znalezć poprzez wyszkiwarki. Jest to można powiedzieć paradoks, że zmiana imienia w świecie rzeczywistym i realnym jest powodowana z zupełnie innych pobudek. Ja się nie wstydzę ani nie obawiam niczego, dlatego nigdy nie zmienię swojego imienia i nazwiska. W internecie natomiast od wielu,wielu lat posługuję się jednym tylko nickiem, czego również nie zmienię, bo nie odczuwam takiej potrzeby.

Wydaje mi się, że artyści - niekoniecznie pisarze ale również np. muzycy - działają pod różnymi pseudonimami aby przekonać się, czy ich książki sprzedają się ze względu na nazwisko czy ze względu na treść. W normalnym życiu obywatele nie będący artystami/celebrytami zmieniają imię i nazwisko głównie ze względów bezpieczeństwa bądz w celu odseparowania się od swojej rodziny....

Regularnie raz w roku zmieniam swą tożsamość podczas balu karnawałowego. Dzięki temu mogę doświadczyć bycia królową, piratem, kloszardem, wampirzycą, wiedźmą czy złotą rybką. Jednak najlepiej czuję się we własnej skórze, z burzą kręconych rudych włosów, dość ciężkim plecakiem życiowym i marzeniami do spełnienia.

Regularnie raz w roku zmieniam swą tożsamość podczas balu karnawałowego. Dzięki temu mogę doświadczyć bycia królową, piratem, kloszardem, wampirzycą, wiedźmą czy złotą rybką. Jednak najlepiej czuję się we własnej skórze, z burzą kręconych rudych włosów, dość ciężkim plecakiem życiowym i marzeniami do spełnienia.

wybiła trzynasta. czas pozbierać papiery, zamknąć klapkę smukłego notebook'a. koniec pracy na dziś.
zbiegam po schodach lekko, mimo dziesięcocentymetrowych szpilek i obcisłej spódnicy. wychodzę... (wróć!) wybiegam (będzie bardziej dramatycznie) na ulicę, niemal taranując drzwi. energia, która mnie rozpiera jest niemal namacalna. promienieję.
solidaryzuje się ze mną pogoda – słońce grzeje przecudnie, a delikatny wiatr muska szyję i nagie ramiona.
zakładam ciemne okulary, takie duże, modne, w drewnianej oprawie. szybszym krokiem ruszam chodnikiem (nie! szpilki nie przeszkadzają ani trochę). mijam kolejne zabytkowe kamienice, wystawy sklepów, wejścia do restauracji, kawiarniane ogródki. w szybach miga moje odbicie.
delikatnie falują jasnobrązowe... (wróć!) kasztanowe włosy. makijaż podkreśla wysokie kości policzkowe, kształtny nos, idealnie symetryczne, błękitne oczy.
przed takimi oczami rozstępuje się tłum. przed tą energią tworzy się wśród ludzi korytarz. miarowy krok, stukot obcasów, wiruje kurz w promieniach słońca.
a cóż to? a! telefon... odbieram. "tak? no jasne! jasne... pewnie, będę za parę minut. ja ciebie też! tak... no pa!"
i jeszcze szybciej, z szerszym uśmiechem, idę, biegnę, lecę niemalże. choć wiem, że będzie czekał nie tylko te parę minut. poczeka dłużej. pół godziny, godzinę. poczeka jak długo będzie trzeba. przecież czeka na mnie. (chyba przesadziłam, zawiało egocentryzmem?:)

...

nie, Szefie, nie śpię! już idę, idę...
to jeśli chodzi o marzenia, byłoby na tyle :/

wybiła trzynasta. czas pozbierać papiery, zamknąć klapkę smukłego notebook'a. koniec pracy na dziś.
zbiegam po schodach lekko, mimo dziesięcocentymetrowych szpilek i obcisłej spódnicy. wychodzę... (wróć!) wybiegam (będzie bardziej dramatycznie) na ulicę, niemal taranując drzwi. energia, która mnie rozpiera jest niemal namacalna. promienieję.
solidaryzuje się ze mną pogoda...

Mógłbym być Pasterzem Owiec na Islandii albo Wędkarzem na wyspach Owczych :) Zapuścił bym brodę i miał na imię Hans ...
To takie kuszące żeby stać się kimś innym , zacząć wszystko od początku z czystą kartą . Mieć na koncie doświadczenie ale nie mieć porażek . Ale w realnym świecie "być kim chcesz" można tylko w internecie , on daje swobodę i anonimowość , takich wymyślonych Hansów jest tysiące jeżeli nie więcej . Pisarze skrzętnie to wykorzystują , piszą po pseudonimami tak naprawdę sprawdzają swój kunszt pisarski . Przykładem jestem Ja na portalu lubimyczytać.pl , piszę w tym konkursie pod Pseudonimem , mogę być kimkolwiek ale jestem rozliczany tylko z tekstu który napisałem taką władzę daje internet :)

Mógłbym być Pasterzem Owiec na Islandii albo Wędkarzem na wyspach Owczych :) Zapuścił bym brodę i miał na imię Hans ...
To takie kuszące żeby stać się kimś innym , zacząć wszystko od początku z czystą kartą . Mieć na koncie doświadczenie ale nie mieć porażek . Ale w realnym świecie "być kim chcesz" można tylko w internecie , on daje swobodę i anonimowość , takich...

Ja nawet w Internecie staram się zawsze być sobą. To, że ktoś znajdujący się po drugiej stronie - nie widzi mnie, nie oznacza, że ja mogę go oszukiwać i stawać się kimś zupełnie innym. Nie bawi mnie to, nie kręci. Wolę być szczera, ale.. pisać/mówić tyle, ile uznam za stosowne.
Jednak jak każdy czasami marzyłam o byciu chociaż przez krotki czas - kimś innym. Dlaczego? dlatego, że byłam ciekawa jak to jest żyć inaczej: obracać się w innym towarzystwie, robić coś, czego nigdy nie robiłam bądź po prostu mieć bardzo odmienny od swojego charakter, sposób bycia. To wszystko mogłoby być interesujące, niemniej jednak lubię siebie i lubię być sobą :)

Ja nawet w Internecie staram się zawsze być sobą. To, że ktoś znajdujący się po drugiej stronie - nie widzi mnie, nie oznacza, że ja mogę go oszukiwać i stawać się kimś zupełnie innym. Nie bawi mnie to, nie kręci. Wolę być szczera, ale.. pisać/mówić tyle, ile uznam za stosowne.
Jednak jak każdy czasami marzyłam o byciu chociaż przez krotki czas - kimś innym. Dlaczego?...

Wydaje mi się, że każdy kiedyś marzył, aby zmienić tożsamość i zacząć życie od nowa. Poniekąd takim wydarzeniem jest studiowanie w innym mieście, niż rodzinne. Zupełnie nowe otoczenie i środowisko. Okazja by to, co do tej pory przeszkadzało nam w życiu, przestało istnieć. Nikt nas nie zna, więc możemy stworzyć kompletnie inny obraz swojej osoby. Osobiście znam chłopaka będącego ze mną na roku, który na studiach, był pewny siebie, przebojowy i szybko stał się bardzo popularny. Tym czasem dopiero pod koniec studiów, zupełnym przypadkiem, ktoś z jego „starego” otoczenia przyznał, że w czasach liceum był klasową ofermą, z której wszyscy drwili. Rola, w której się zaszufladkował, była tak silna, że nie mógł się jej pozbyć. Dopiero na studiach udało mu się ją porzucić i zostać zupełnie inaczej odbieranym człowiekiem. Chłopak schudł przez wakacje i zaczął robić wszystko odwrotnie niż do tej pory. Fantastyczna przemiana! Internet daje nam podobne możliwości. W „nowym świecie” możemy być „nowymi ludźmi”. Pamiętam czasy, gdy dostęp do internetu mieliśmy tylko na lekcjach informatyki. Pamiętam, też jak dostawaliśmy wolne ostatnie 15 minut lekcji. Od razu wchodziliśmy na bardzo popularne wtedy czaty i udawaliśmy osoby, którymi nie byliśmy. Tak, Internet daje nam możliwość odcięcia się od dotychczasowego życia. Rubryki typu „o mnie” są tego przykładem. Ludzie widzą nas takimi, jakimi sami im się pokarzemy. Łatwiej jest sobie wyrobić nową opinie u innych, niż zmienić dotychczasową.

Wydaje mi się, że każdy kiedyś marzył, aby zmienić tożsamość i zacząć życie od nowa. Poniekąd takim wydarzeniem jest studiowanie w innym mieście, niż rodzinne. Zupełnie nowe otoczenie i środowisko. Okazja by to, co do tej pory przeszkadzało nam w życiu, przestało istnieć. Nikt nas nie zna, więc możemy stworzyć kompletnie inny obraz swojej osoby. Osobiście znam chłopaka...